Chciałabym dzielić się z Tobą
Swoją codziennością, poranną kawą z kawiarki
Łamać tosta na pół w pośpiechu
Ocierać z Twojego policzka
łzę szczęśliwą i tą smutną
Iść przez życie nie oglądając się wstecz
Życzyć Ci codziennie dobrego dnia
I walczyć o naszą przyszłość
Taką, co będzie pachniała kwiatami
Smakowała pocałunkiem na dzień dobry
Nawet o czwartej rano
Taką, której na imię Życzliwość
I nosi czerwoną obcisłą sukienkę
Maluje usta na czerwono
I szepcze do ucha „Kocham Cię, pomimo”
Chcę byś był po mojej lewej
I prawej stronie
Gdy zasypiam
A budzić się
Dotykając koniuszkiem nosa
Twojej gorącej szyi
Chcę
Zdrapywać Twój oddech
Ze splątanych nocą włosów
Pogrążać się
i pogrążać najmocniej
W Jedności Naszych najskrytszych czułości
Upuściłeś pocałunek na moje usta
A Kochać Cię to drżeć
Stałeś się Światem,
każdą cząstką która wpada do płuc z kolejnym oddechem
Drobnym westchnieniem porannej rosy
jesiennym deszczem na mojej skroni
Podążałeś obok każdej myśli tuż po przebudzeniu
Towarzyszyłeś mi swoją nieobecnością.
Byłeś nie będąc.
Teraz już nie pamiętam Twoich pieprzyków
kształtu małżowin, głosu, jedynie szept.
Cicha „Miłość”
W ciemności.
Do ucha.
Przed snem.
Chcę zasnąć.
Nie mam już pragnień. Nie jestem już tak głodna jak byłam. Nie mam już nic w moim pudełku, wszystko zostało wyżarte.
Nie dotykaj mnie.
Chcę dziś zasnąć sama.
W obojętności, lecz we łzach.
Nie pamiętaj o mnie. Przecież nie istniałam.
Lekko dotykam opuszkiem
Jest zimny
A chłód przenika wgłąb palca
Pieszczę
delikatnie
I sunę
Od dołu przez szyjkę
Po bordowy kielich
Chciałabym Cię jeszcze dziś usłyszeć. Bez Twojego głosu dni są takie niepełne.
Tylko tęsknota puka w zamgloną szybę upominając się o uwagę. Przez uchylone okno wpełzła, przynosząc jesienny chłód. Strąciła już róże stojące w wazonie, wciąż tak świeże i pachnące jakbyś przyniósł mi je dziś rano.
Bez Twojego głosu nie czuję miłości, wiem tylko, że ktoś jest, ale gdzie ? Zadzwoń proszę, przytul mnie słowem…
Jesteś dotykiem
Którym trącasz mnie i zapraszasz do tańca
Jesteś spojrzeniem
Niewinnym i szklistym
Które pochłania błękit moich oczu
Jesteś słowem
Które słyszę gdzieś przez ścianę
Delikatnym i czystym jak wiosenne niebo
Jesteś łzą
Słoną jak ocean
Która spłynęła po Twoim policzku pod koniec marca
Jesteś szczęściem
Które pojawia się wszędzie tam gdzie Cię spotykam
Jesteś gwiazdą w moim sercu
Której na imię Miłość.
30.09.17
Pragnę poezji czystej i rytmicznej, która wpadając uchem owiewa subtelnie każdy zakamarek mojego spragnionego umysłu, sięga głęboko do trzewi, wprawiając w drgania nawet przeponę.
Pragnę poezji w której słowo silniejsze jest niż dotyk.
Chcę odczuwać mocno, najmocniej jak się da. Chcę unosić się wysoko, ponad granicami zwykłej wrażliwości.
Rozkołysana słowami chcę doświadczać bólu, żywej tęsknoty, prawdziwej miłości, swej kobiecości i ludzkiego wstydu. Być wszędzie, a jednak tylko tutaj.
Tylko Tutaj, koło Ciebie, serce przy sercu, abyś czule czytał mi do snu.
rocks and borders 